Ακολουθήστε Τα νέα του Φοίνικα και στο WhatsAppΑυτό είναι το γνωστό “ΟΧΙ” του Μεταξά στον Εµανουέλε Γκράτσι που στην ουσία δεν ήταν ακριβώς όχι αλλά: “Πολύ καλά, λοιπόν. Έχομεν πόλεμον“.
Ο Μεταξάς μετά το ΟΧΙ όρισε έκτακτο Υπουργικό Συμβούλιο για τις 4.30 το πρωί στο υπουργείο Εξωτερικών. Μπροστά από το υπουργικό του συμβούλιο, είπε:
«Σήμερα, αναλαµβάνοµεν σκληρότατον αγώνα µε μέσα τελείως άνισα και δεν πρέπει να αυταπατώµεθα ότι θα πολεµήσωµε μόνον τους Ιταλούς. Τα συµφέροντα του Αξονα είναι αναπόσπαστα και αργά ή γρήγορα θα πολεµήσουµε και τους Γερµανούς. Το πιθανώτατο είναι να χάσωµε προσωρινώς την Μακεδονίαν και την Ηπειρον και δεν αποκλείεται και αυτάς τας Αθήνας και τας εστίας µας.
Ο πόλεµος λοιπόν που σήµερα αναλαµβάνει το Έθνος είναι µόνον και µόνον πόλεµος τιµής και επειδή πιστεύω βαθύτατα ότι αι ηθικαί αξίαι τελικώς θα θριαµβεύσουν επί των υλικών, έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι η νίκη θα είναι τελικώς µε το µέρος των Συµµάχων. Θα υποφέρωµεν τα πάνδεινα, αλλά µε το θαυµάσιο φρόνηµα του λαού, µε την οµόψυχον ένωσιν όλων των Ελλήνων, πιστεύω εις την νίκην».
Και κάπως έτσι ξεκινάει ο πόλεμος αρχικά απέναντι στους Ιταλούς και αργότερα με τους Γερμανούς. Σε αυτόν τον πόλεμο η ομάδα μας δε θα μπορούσε να έμενε αμέτοχη.
Το οίκημα του Συλλόγου γίνεται χώρος συγκέντρωσης αγαθών αλλά και διεξαγωγής εράνων υπέρ των δοκιμαζομένων Ελλαδιτών αδελφών μας καθώς επίσης και του ένδοξου Ελληνικού Στρατού. Ο πρώτος Κύπριος που έπεσε μαχόμενος στο Τεπελένι της Βορείου Ηπείρου, ήταν ο Βαρνάβας Σιερίφης ήταν μέλος της Ανόρθωσης. Ο εξ Αμμοχώστου, λαμπρός νέος, είχε μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίχως δεύτερη σκέψη, πριν καν ξεκινήσει ο πόλεμος, έθεσε εαυτόν στη διάθεση της Μητέρας Πατρίδας.

Άλλο ένα μέλος της Ανορθώσης που έδωσε τη ζωή του για τη Λευτεριά, ο Λουκάς Λιασίδης. Φοιτητής ακόμα, στην Ιατρική κι αυτός της Αθήνας, λαβώθηκε θανάσιμα επίσης στο Τεπελένι και εξέπνευσε λίγο αργότερα σε νοσοκομείο των Αθηνών. Αμφότεροι οι δύο νέοι, είχαν την ευκαιρία να υπηρετήσουν την πατρίδα στα μετόπισθεν, ασκώντας το λειτούργημά τους σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο. Ωστόσο, όταν τους προέτρεψαν να το πράξουν, η απάντησή τους ήταν ξεκάθαρη: «οι Έλληνες Κύπριοι εθελοντές μια φιλοδοξία έχουν, να προασπίσουν την ελληνική πατρίδα πολεμώντας τον εχθρό της στο πεδίο της τιμής».
Στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο χάνει ακόμα τη ζωή του ο Άντης Φάνος, επίσης μέλος της Ανόρθωσης. Τον ακολουθεί ο Μίμης Πιερράκος. Ο Πιερράκος ήταν πρώην ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και υπήρξε ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της ομάδας, διατηρώντας μάλιστα ρόλο ποδοσφαιριστή-προπονητή. Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που πέτυχε τέρμα με τον τιμημένο Φοίνικα στα στήθια. Τίμησε όμως πραγματικά τα χρώματα της ομάδας μας, θυσιάζοντας την ίδια τη ζωή του, στο πεδίο της μάχης.
Πίσω στην Κύπρο, αυτοί που δεν μπορούσαν να στελεχώσουν τον αντιναζιστικό αγώνα, συμμετείχαν με το δικό τους τρόπο. Πλήθος εράνων διεξήχθησαν, για την αγορά όχι μόνο στρατιωτικού υλικού για τους αγωνιζόμενους Ελλαδίτες και Κύπριους, αλλά κυρίως για την αγορά τροφίμων και ρουχισμού για την κάλυψη των μεγάλων αναγκών που υπήρχαν, τόσο στο μέτωπο, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ιδιαίτερα όταν η Γερμανική αντεπίθεση υποδούλωσε τελικά τον Ελληνισμό, οδηγώντας τον στην καταστροφή, την πείνα και την εξαθλίωση, η Κύπρος υπήρξε αποκούμπι των Ελλαδιτών αδερφών. Εξαίρεση βέβαια και σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούσε να αποτελέσει ο Σύλλογος μας. μας. Υπήρξε ξανά ο χώρος συγκέντρωσης αγαθών αλλά και διεξαγωγής εράνων.
Πηγές: ethnos.gr, anorthosis.com.cy